Gula32
Kadali rang nakaduol si Harvey sa gibarogan ni Abigail.
“Nag-unsa ka dinhi niining orasa sa kagabhion?” Gipangutana ni Abigail si Harvey.
“Angay pa ba kanang ipangutana?” Misumbalik pagpangutana si Harvey. “Ako’y angay mangutana kun nganong karon ka lang nahiuli.”
“U-unsa?”
“Kaganina ra kong nagpaabot nimo. Way bisan usa sa imong mga kaboardmate ang nakasulti nako kun hain ka.”
“Ug nganong nangita ka man nako.?”
“Tungod kay wa ka mosu’d sa klase kaganina. Dili usual nga imo kining buhaton, Abigail, maong nagduda ko. Labina nga wa sab moklase si Michael.”
Wala motingog si Abigail. Sa iyang pagsabot, mora’g nagselos si Harvey kang Michael. Pero gibakwi lang sab dayon niya ang maong pangagpas. Nasayop lang tingali siya sa pagsabot. Imposibleng magselos si Harvey kang Michael.
“Si Michael kadtong imong kauban nga nagsakay sa traysikol, dili ba?” Gikan kang Harvey.
“Oo,” laktod nga tubag ni Abigail. “Ngano man diay?”
“Nganong nakigsuod ka man pag-ayo kaniya?”
“Di man tingali daotan ang akong gibuhat, Harvey? Buotan man siya ngari nako.”
“Nanghuwam lang na siya’g batasan kay nanguyab man siya nimo. Plastik kanang tawhanan. Bulero. Palikero.”
“Ayaw kabalaka, Harvey. Di ko madala sa iyang mga bulada.”
“Diin man mo gikan? Nganong nagabhian man mo?”
“Nanuroy mi. Naglulinghayaw.”