Gula 176
Nagpabatang ko sa ilawom ni Ferdinand.
Dihang nagkadungan mig sangko sa kinapungkayan sa himaya, wala na ko makamatngon nga natuok na diay nako si Ferdinand tungod sa sensasyon nga milunop sa tibuok kong kalawasan. Nasobrahan diay ang pagkumpayot nako sa iyang liog ug natuok ko na siya.
“Grabeha sad nimo, uy,” reklamo ni Ferdinand dihang nagpahunas na siya sa gibati niyang kakutas. “Mamatay man sad ta nianang imong kalaki.”
“Sorry,” nako pa. “Nadala lang ko sa bul-og sa kalalim nga akong gibati kaganina.
Wala siya motingog. Gitutokan niya ang kisame.
“Nganong mihulog ka man og coins kaganina sa wish well didto sa Mines View Park?” gipangutana ko si Ferdinand.
“May gi-wish ko,” tul-id niyang tubag.
“Unsa may imong wish?”
“Nga unta makabaton na tag anak.”
Ako na sab ang wala motingog.
“Gusto ko nga magsabak ka na human sa atong bakasyon dinhi sa Baguio,” nagkanayon si Ferdinand.
“Hinaot pa unta,” wala sa hunahuna nga giluwatan ko ang maong mga pulong. Kay ang tinuod, dili pa gyud ko gusto nga makabaton mig anak si Ferdinand.
Pagkaugma, nanuroy na sab me si Ferdinand. Pero wala mi magdugay sa gawas. Namalik dayon mi si Ferdinand sa hotel nga among giistaran. Nahibulong gani ko kay nalingaw pa man unta kadto siya sa pagpakuhag hulagway uban sa mga Igorot. Unya kalit man lang siyang midesisyon nga mamalik na mi ngadto sa hotel nga among giistaran sa Baguio City.
Dihang nahiabot na kami sa hotel, nasayran dayon nako ang hinungdan nganong nakigpamauli na siya. Kasawsawon diay ang kanahan. Kalit lang kunong mitokar ang iyang gana sa sex samtang nanuroy mi.
Tuod man, gituman gayod ni Ferdinand ang unsay diha sa iyang hunahuna. Wala ko motutol dihang iyang gipanangtang ang mga salimbong sa akong lawas. -- Sumpayan pa