Gula 137
Nakamatikod ko nga ingon sa nadaot ang mood ni Davon. Mora’g nasuko siya nga wala ko sa balay sa iyang pag-abot gikan sa trabaho. Daw wala siya makauyon nga nagabhian ko’g pauli gikang nagsuroy.
“Sobra na man sab ang imong paglaroylaroy,” giingnan ko ni Davon. “Morag imo man tingaling gilibot ang tibuok Metro Manila?”
“I’m sorry, Davon,” matud ko. “Nalingaw man god ko’g suroy sa Glorietta tungod sa kadaghan sa nindot nga mga talan-awon maong wa na ko makadiparal nga gabii na diay.”
“Ayaw na kini’g usba. Di ko magdili nimo sa pagsuroy kay nakasabot ko nga laay kaayo kun magpirme ka lang sa balay. Pero kinahanglang hunahunaon mo sab ang hustong oras sa pagpauli.”
“Dili na kadto mausab, Davon. Promise.”
Unya giparaygan nako si Davon aron mahupay ang iyang kasuko. Misalir ang akong gibuhat. Nadala siya sa akong parayeg. Inanay nga mibalik sa normal ang among palibot. Nakapasalamat ko sa hilom.
Unya, kalit lang nalain ang sabaw ni Davon. Nasimhot ko ang sexual connotation sa iyang lihok. Gigakos ug gihagkan ko niya. Hingpit kong mipaundayon sa iyang gibuhat sa tuyo nga mawagtang sa hingpit ang kasuko nga iyang gibati ngari nako.
Ug gihingpit namo ang pagtagay sa kalalim sa lawasnong kalipay.
Unya mihatom ko sa pag-utong dihang nanghugot na ang akong mga unod sa makapasalimuang nga kalalim. Nagdungan mi pagsangko sa kinapungkayan sa ikapitong langit. Nakab-ot gyud namo ang katagbawan sa himaya nga among gitambayayongan pagbugtaw.
“Maghikay una ko sa atong panihapon,” giingnan ko siya dungan ang pagbangon human sa makutas nga kombate sa kama.
“Ayaw na lang paghikay,” nagkanayon si Davon. “Manihapon na lang ta sa gawas.”
Nanggawas mi sa apartment nga among gipuy-an. Sa usa ka desenteng kan-anan nga nahimutang sa eskina sa Malibay Street ug Edsa, didto mi nangaon. Pagkahuman, namalik dayon mi sa apartment. Ug maoy gihimo namong sera-gana sa panihapon ang pagtagay sa lawasnong kalipay. -- Sumpayan pa