Gula 131
Nahuman na mi’g pangaon si Ferdinand apan wala una mi mobiya sa among gilingkoran. Nagpadayon mi sa among panagsulti. Bisan bag-o pa ming nagkaila apan kadali ra ming nagkasuod.
“Hain ka man nagpuyo, Editha?” Nangutana si Ferdinand.
“Sa Malibay, Pasay City,” laktod kong tubag. “Apan taga Bicol gyud ko. Sa Iriga City, Camarines Sur ang amo.”
“Nagtrabaho ka ba dinhi sa Manila o nag-eskuyla pa.”
“Duha ra ka semester ang akong nahuman sa kolehiyo. Wa na ko makapadayon pagtungha gumikan sa kakulian. Nagtrabaho ko ron sa usa ka convenience store sa Libertad.”
Gisugdan na nako’g sagol og pamakak ang akong mga tubag sa pangutana ni Ferdinand. Alang nako, dili kinahanglang masayod siya sa tanang tinuod bahin nako. Oo, tinuod nga nakatrabaho ko sa usa ka convenience store. Pero ni-resign na man ko dihang nag-live in na mi si Davon.
“Mahimo bang bisitahan ko ikaw sa inyong gipuy-an sa Pasay?” gikan ni Ferdinand ang pangutana.
“Ay, dili mahimo,” nako pa kay nahadlok kong mabuking nga duna na koy ka-live in maong gibakakan ko na sab siya. “Estrikto ang akong mga ginikanan. Sorry gyud kaayo.”
“Kay nia na sab diay sa Manila nanimuyo ang imong mga ginikanan?” misukit si Ferdinand.
“Oo” mipadayon ko sa pagpamakak. “Maoy kauban nako’g puyo sa Pasay ang akong mga ginikanan.”
“Kaugalingon ninyong balay ang inyong gipuy-an?”
“Dili. Nangabang ra mi.”
Sa hilom naglagot na ko sa pagpunay og sukitsukit ni Ferdinand nako. Nabalaka man god ko nga basin mahutdan ko’g pamakak sa kadugayan ug makasulti na hinuon ko sa tinuod.
“Kun dili puydeng mobisita ko sa inyong gipuy-an,” ni Ferdinand pa, “sa imong gitrabahoan na lang ta magkita.”
“Ay, labaw nang dili puyde,” giingnan ko siya. “Dili mosugot ang among boss kun may mobisita namo. Makalangan kuno sa trabaho.”
“Inig-off na man nimo sa trabaho ta magsulti. Gusto lang kong makatultol sa imong gitrabahoan.”
Naglisod na ko’g panubag sa mga pangutana ni Ferdinand. Nagkapuliki ko sa hilom sa pagpangita’g alibi. -- Sumpayan pa