Gula 253
Naapiki na kami si Rodney. Wala na kamiy kadaganan. Duol na kanamo ang armadong mga tawo. Nagtuo kong madakpan na gyud mi nila.
Pero kilatnon nga milihok si Rodney. Iyang gitindakan ang usa ka bahin sa bungbong sa may corridor. Natukas kini. Usa diay ka entrance sa laundry chute ang maong bahin sa bungbong.
“Ambak na,” giingnan ko ni Rodney.
“H-ha?” Nakasukna ko nga nagpanagana.
“Sige na, Eva. Duol na kaayo ang mga tawong armado. Ambak na.”
Wala na lang ko magdaghan pag langas. Namahala na lang ko. Miambak ko sa laundry chute. Mihagsa ko sa nagtambak nga mga labhonon nga bed sheet, habol, punda ug ubang kagamitan sa pension house. Misunod usab pag-ambak si Rodney. Sa iyang pagbangon, gidali ko niya’g patindog ug nanggawas mi gikan sa laundry chute.
Sa luyong bahin sa pension house diin nahimutang ang kosina niini may gamay nga agianan. Didto mi moagi si Rodney. Wala lang namo hatagi’g pagtagad ang kosinero nga mibadlong sa among pag-agi. Nakagawas gyud mi sa pension house. Among natukmaan ang gamay nga kalye. Amo kining gisubay. Sagol dagan ang among linaktan.
“Napatay ba nimo kadtong duha ka tawo nga nagbuy-od tungod sa pultahan sa kuwarto sa pension house?” Gipangutana ko si Rodney samtang padayon ming naglakaw.
“Wa,” mubo niyang tubag. “Nakuyapan lang kadto sila human nako bunali sa pul-an sa pistola nga akong nailog gikan sa usa kanila.”
“Ila diay’ng armas kanang naa nimo?”
“Oo. Gidala ko kini kay magamit ta kini kun magkinaunsa man.”
“Isog ka man diay, Rodney.”
“Tungod nimo, Eva, naisog ko. Ug nagamit gyud nako ang pangamot nga akong nakat-onan sa akong pag-eskuyla og criminology.”
Paglingi namo, nagsingabot na ang mga tawo nga migukod kanamo. -- Sumpayan pa