Niadtong unang panahon ang anak nga panganay maoy hatagan sa bendisyon sa amahan ug mao usab ang manununod sa tanang mga kabtangan niini.
Sa dihang buntis na si Rebeka ang asawa ni Isaac, dunay nagdumog sa sulod sa iyang tiyan. Busa nangutana siya sa Ginoo kun ngano kini ug gitubag siya pinaagi sa damgo.
"Duha ka nasud anaa sa imong tiyan, duha ka katawhan nga gikan kanimo mabahin. Ang manghud maoy kusganon ug ang maguwang magsilbe sa manghud."
Kaluha ang gipanganak ni Rebeka nga nag-una ang maguwang nga ginganlan nila og Esau apan nagsunod ang manghud nga ginganlan og Jacob pero nagunit kini sa kiting ni Esau kay nag-ilog sila kun kinsay mahimong panganay.
Sa dihang nangadagko na sila, wala maghatag og bili si Esau sa iyang pagka-panganay. Usa ka higayon niana, gigutom siya samtang nagluto ni Jacob og pagkaon.
"Pakan-a ako," matud niya kang Jacob.
"Ibaligya ang imong pagka-panganay niining pagkaon kay pakan-on ko ikaw."
"Imo na ang pagka-panganay," busa gipakaon siya ni Jacob.
Miabot ang panahon nga tigulang na ug halap ang ilang amahan nga si Isaac ug gitawag niini si Esau ang panganay.
"Mangayam ka didto sa kapatagan og lutoi ako ug pagkaon aron bendisyonan ko ikaw una ako mamatay."
Busa milakaw si Esau aron mangayam apan nadungog sa ilang Inahan ang gisulti ni Isaac. Iyang gitawag si Jacob nga maoy iyang pinalabi ug gisultihan. "Pag-ihaw og nating kanding aron pakan-on ang imong Amahan aron ka niya bendisyonan."
"Dili mahimo Inahan ko," balibad ni Jacob. "Bisan halap ang akong Amahan, tingali og iya akong hikapon ug mahibaloan niya nga dili ako si Esau kay balhiboon kini samtang ako dili."
"Akoy mahibalo niana," tubag sa Inahan. Ug gisul-oban niya og balhiboon nga sapot si Jacob.
"Bangon na Amahan ko aron mokaon sa akong giluto aron imo akong bendisyonan."
"Kinsa ka man anak ko?"
"Ako si Esau ang imong panganay."
“Duol diri anak aron mahikap ko ikaw sa pagseguro nga ikaw gayud si Esau ang akong panganay.”
Busa miduol si Jacob ug gihikap kini ni Isaac.
“Tingog ni Jacob apan ang pamanit, pamanit ni Esau kay balhiboon,” matud ni Isaac sa kaugalingon. Apan mikaon siya ug pagkahuman iya kining gibendisyonan.
Wala madugay sa nakalakaw na si Jacob miabot si Esau ug namulong, “Nia na ang akong giluto Amahan ko, kaon na aron imo akong bendisyonan.”
“Kinsa ka man anak ko?”
“Ako si Esau ang imong panganay.”
"Kinsa man diay kadtong akong gibendisyonan human ako mokaon ug gihatag ko na ang tanan kong bendisyon?"
Mitibaw si Esau sa iyang pagkadungog niini ug namulong nga naghilak.
"Usa ra bay imong bendisyon Amahan ko? Bendisyoni usab ako Amahan ko," ug mibakho si Esau.
Busa mitubag si Isaac nga nagaingon, "halayo sa matambok nga yuta ug yamog nga gikan sa langit maoy imong mahimong pinuy-anan. Sangonan ka sa yugo aron silbihan ang imong igsoon."
Sukad niadto nasilag si Esau kang Jacob kay giilog ang iyang bendisyon. (Kataposan)