Paspas nga namugsay si Tino sa kinatigan niyang sakayan. Mibathay ang iyang pahiyom nga nagpasiklap sa luwang sa sakayan. Gidibuynas siya sa iyang pagpamasol. Sobra sa napulo ka mga isda ang iyang napaslan sa lawod gikan sa alas dos sa kaadlawon ug hangtod na sa alas singko sa banagbanag.
Naseguro niyang malipay gayud ang iyang asawa sa iyang nakubit karon. Gawas nga makabaligya pa si Nena sa napaslan niyang isda sa tiyanggihan, makasula pa gayud sila niini. Mga dagkong mamsa, pugapo suwahan ug mameng ang mikubit sa pasol ni Tino.
Kay banagbanag na, naklaro na ni Tino ang halayong lapyahan nga iyang dunggoan sa kaugalingong sakayan. Misirit lagn sa dagat ang iyang sakayan. Apan kalit nga may mirumbo sa sakayan ni Tino. Mituya ang iyang sakayan. Napahunong si Tino sa pagbugsay nga naniid sa kisaw sa dagat.
Unya, kusog na usab nga gidumbol ang kilid sa sakayan ni Tino. Mihana sa pagtakilid ang sakayan. Nagpanghawid siya sa pikas kamot nga nagkupot gihapon sa bugsay. Maoy nabantang sa panan-aw ni Tino ang silik sa dakong isda nga girumbo na usab sa iyang sakayan.
Mambad! Isdang rompe-kandado nga sama gyud ang gidak-on sa paa sa dakong tawo! Mitakilid na gayud ang sakayan ni Tino. Natikwang ug mitimpasaw ang ubang mga isda nga napaslan ni Tino sa tubig sa dagat.
Abtik nga nakapanimbang si Tino sa sakayan ug wala gayud mahinayon sa pagkulob. Apan nakapanakla siya. Lima sa napaslan niyang mga dagkong isda ang milutaw sa dagat. Klaro niyang nakita nga gitukob kini sa mambad nga isda ug misirit sa paglangoy pahilayo sa sakayan ni Tino, paingon ngadto sa lawod.
Sa kahadlok nga balikon siya sa mambad nga rompe-kandado, gipaspasan ni Tino ang pagpamugsay. Nag-abot ang iyang gininhawa nga midunggo sa lapyahan. Hilom siya nga nagpasalamat nga nabinlan pa gayud siya og unom ka mga pinaslan, ug way daotan nga nahitabo kaniya sa kalit nga pag-atake sa mambad sa dagat.
Gibiking ni Tino ang pinaslan niyang isda nga abtik mipauli na sa ilang balay, human ikadahik ang iyang sakayan sa daplin sa baybayan. Hayag na gayud ang kalikupan sa pag-abot ni Tino sa ilang natad. Gisugat siya sa pagkanaog ni Nena sa ilang natad. May gitaho kaniya ang iyang asawa.
"Dunay duha ka bisita nga naghulat kanimo sa itaas, Tin, sa imong pagdunggo...!"
"H-ha? Kinsa man sila, Nen....?"
"Duha ka polis! Batabata sa hepe sa atong lungsod! Nagsaad man kuno ang hepe nimo og sugbaon nga isda karong buntaga...!"
Naminghoy si Tino. Nakapanakla. Sa miaging adlaw gud, gihilom lang niya sa iyang asawa nga usa siya nga nadakpan sa ilegal nga tigbakay sa ilang sityo sa mga polis. Hilabihan niyang nakahangyo sa hepe sa mga polis nga di na lang siya dad-on ug prisohon sa presinto, ug pasayloon na lang siya. Misaad usab siya nga dili na gayud mosugal sa tigbakay ug hantak nga gipangusgan sa pagpangdakop sa kapolisan sa matag baryo. Nakapasalig usab si Tino nga hatagan sa pinaslan niyang isda ang hepe sa mga polis karong buntaga.
Nakapanglingo na usab si Tino nga misunod sa iyang asawa sa pagsaka sa itaas. Nahanduraw karon niya ang duha ka matang sa mambad nga naghasol kaniya sa tubig ug sa mamala. (Kataposan)