(Gula 141)
Ang amahan ni Carlo dul-an na sa saysinta ang edad apan kini lagsik pa kaayo. Madasigon kining ikasulti ug maabiabihon. Kanunay lang nagpahiyom.
“Kumosta ka, Hija,” matud ni Mr. Prax Vidoya human ikatug-an ni Carlo ang akong ngalan ngadto niini.
“M-maayo man, Sir,” mikarat og diyotay ang akong tingog.
Gisuginlan ni Carlo ang iyang amahan kun nganong iya kong gikahibalag. Gitug-anan niya kini nga taga Bohol ko ug gustong manimpalad dinhi sa dakbayan sa Sugbu. Miduko ko dihang gitug-anan na ni Carlo ang iyang amahan nga nabiktima ko sa upat ka lalaki nga mi-gang rape nako. Wala man god ko magdahom nga lakip kini iya pang itug-an ngadto ni Mr. Prax Vidoya. Pero nakasabot ko kun nganong gibuhat kini ni Carlo maong wala na lang ko mo-react sa iyang gihimo.
“Angay pahamtangan og silot kadtong mga tawhana,” nagpaminti sa kalagot si Mr. Prax Vidoya human kasuginli ni Carlo sa mapait kong gidangatan.
“Ako bitaw siyang giingnan, Dad,” ni Carlo pa, “nga among ikiha ang mga tawo nga miamong-among kaniya aron maangkon niya ang hustisya sa iyang gidangatan apan dili man siya mosugot.”
“Sa unsa mang hinungdan, Hija?” Akoy giatubang ni Mr. Prax Vidoya.
“Dili na ko gustong mahasol, Sir,” matud ko. “Nagtuo kong lisod kaayong taralon sa hukmanan ang mga tawo nga milugos nako kay wala man ko makaila sa ilang mga ngalan. Ang mga panagway lang nila ang akong natiman-an. Ang importante nako karon mao nga nakabangon ko human napukan. Tun-an ko ang akong kaugalingon pagdawat sa kamatuoran nga usa ako ka biktima sa gang rape.”
Nagkatinan-away ang amahan ug anak nga Vidoya.
“Tahoron namo ang imong hukom, Hija,” matud sa hamtong nga Vidoya. – Sumpayan pa