“Abram!” May misangpit.
“Ania ako.” Dali niyang tubag. Nasayod siya nga ning tungora lain na sab nga pagsulay ang iyang matagamtaman sa balaang kamot ni Yahweh.
Gibunyagan siya’g Abram didto sa dakbayan sa Ur Kasdim sa Chaldea nga sa kasamtangang panahon mao na ang modernong nasod sa Iraq. Sigon pa’s Balaang Basahon, ikanapulo siyang henerasyon gikan ni Noe pinaagi ni Shem ug ikanapulo’g duha gikan ni Adan pinaagi sa ikatulong anak nila ni Eba nga si Seth. Gibaklay ni Abram ang lima ka libo ka milya ngadto sa yuta sa Haran (karon mao ang habagatang silangang bahin sa Turkey) sa nagpanuigon pa siya’g 75 anyos, kauban ang iyang banay ug nagpuyo sila didto hangtod nga gibawian sa kinabuhi ang iyang amahang si Terah. Human niini, mitapon siya ngadto sa habagatang yuta sa Canaan, may upat ka gatos ka milya gikan sa Haran, ug didto nanimuyo siya ug ang iyang kaliwatan hangtod sa ilang katigulangon sumala sa gisaad kanila ni Yahweh.
Apan kining maong sampit kaniya gikaluhaa’g baraw nga midugsak sa makadaghan sa iyang kasingkasing.
“Dad-a si Isaac, ang bugtong mong anak nga imong gihigugma ug lakaw ngadto sa yuta sa Moria. Ihalad siya pinaagi sa pagsunog kaniya didto sa bukid nga itudlo ko kanimo.”
Makadaghan nang higayon nga gitawag siya ni Yahweh, gisugo siya’g mga butang nga siya nagmasinugtanon sama sa paglalin ngadto sa gisaad nga yuta sa Canaan. Bisan pa man gani sa iyang mga kasaypanan, maayo si Yahweh ug padayon siyang gipanalipdan niini. Nagmalamposon siya isip bakero. Nagdumala siya’g rantso ug nakapanag-iyag kayutaan. Gihimo siyang takos ni Yahweh nga magbalantay sa mga karnero nga mihatag og dili maihap nga mga nati. Gipanalanginan siya aron makabaton og madagayaon nga pagpanimuyo ug nahimong pangu sa mga bakero. Busa bisan og naguhayguhay ang iyang galamhan sa maong sugo, gigamhan gihapon siya sa lig-ong hukom nga magmasinugtanon.
Nanumbalik kaniya ang masanag nga panagway ni Sarai niadtong nagsabak na kini bisan og 90 na ang iyang pangedaron. Gani, nausab man ang ngan ni Sarai ngadto sa Sarah tungod kay sa Hebreohanong pinulongan nagpasabot man kini’g “prinsesa” tungod kay umaabot man siyang hara sa katawhan sa Israel pinaagi sa banay ni Isaac. Abi gani ni Abram og patay na ang maong tagu-angkan. Apan nasuta niya nga matinud-anon si Yahweh ug magmatuman gayod ang Iyang kabubut-on labaw sa nga tanan.
Sayo sa pagkabuntag nangahoy si Abram alang sa halad. Gisangonan niya ang iyang asno ug gipakuyog niyas Isaac ug ang duha niya ka ulipon. Mipadulong sila sa dapit nga gisulti kaniya ni Yahweh. Mikabat og tulo ka adlaw ang maong panaw. Sa ikatulong adlaw, sa layo pa si Abram, nakita niya ang dapit. Unya siya nagakanayon ngadtos iyang mga ulipon, “Pabilin kamo dinhi uban sa asno. Kami si Isaac moadto didto aron pagsimba ug mobalik ra unya kami nganhi.”
Si Isaac maoy gipapas-an ni Abram sa sugnod alang sa halad ug siya maoy nagdala sa kutsilyo ug sa kalayo. Wala madugay miingon si Isaac, “Tay!”
Si Abram mitubag, “Unsa man anak?”
“Ani-a ang kalayo ug sugnod, apan hain man ang ihalad nga nating karnero?” Nakapangutana ang batang Isaac nga giganoy sa kalibog.
Daw sa mabut-okan si Abram. Ang lahogay sa kaguol ug kahingawa, ingon man ang naghingaping kalooy ngadto sa iyang anak misumbag sa iyang kutokuto. “Anak, si Yahweh maoy mohatag kanato og halad.” Ug mipadayon sila sa paglakaw.
Sa pag-abot nila sa dapit nga gitudlo kaniya ni Yahweh, gipatindog ni Abram ang usa ka halaran ug ibabaw niini gibutang niya ang sugnod. Gigapos niya ang iyang anak ug gipahiluna sa halaran ibabaw sa sugnod. Unya gikuha niya ang kutsilyo aron sa pagkutlo na unta sa kinabuhi ni Isaac. Dihadiha mitawag kaniya gikan sa langit ang manulonda ni Yahweh, “Abram, Abram!”
Mitubag siya, “Ania ako.”
“Ayaw unsaa ang bata,” dinahunog sa mando sa anghel.
“Nasayod na ako nga andam ka gayod pagsugot Kanako,” namulong si Yahweh, “kay wala mo man ihikaw ang imong bugtong anak.”
Ug sa kalit nakita ni Abram ang usa ka laking karnero kansang sungay nasangit sa kasampinitan. Gikuha niya kini ug gihalad pinaagi sa pagsunog ilis sa iyang anak. Ginganlan ni Abram kadtong dapita og “si Yahweh maoy naghatag.”
Gikan sa langit may mitawag pag-usab kang Abram. Nagkanayon siya, “Ipanumpa ko kanimo sa akong ngan nga panalanginan ko ikaw pag-ayo kay gihimo mo man kini ug wala mo ihikaw kanako ang imong bugtong anak.
“Isaad ko usab kanimo nga hatagan ko ikaw’g mga kaliwat nga sama kadaghan sa bituon sa langit ug sa balas sa baybayon. Buntogon sa imong kaliwat ang ilang mga kaaway. Ug mohangyo kanako ang tanang mga nasod nga panalanginan sila ingon nga akong gipanalanginan ang imong mga kaliwat – kay imo mang gituman ang gisugo ko kanimo.”
Busa gibag-o ni Yahweh ang ngan ni Abram ngadto sa Abraham nga buot ipasabot “amahan sa kanasoran.” ?