Pinasikad sa Markos 8;34-9:1
Kaayo na gyung iundang. Mao ni nadunggan nako sa usa ka higala nga dunay gihambing sakit sa iyang lawas.
Ang maong sakit nakapawala sa iyang gana sa pagpakabuhi.
Ang maong balatian nakaapekto gyud dako uyamot mismo sa iyang indlaw nga pagkinabuhi mao nga kun kinahanglanon matud pa niya nga ibaligya niya ang iyang kalag ngadto sa demonyo mamaayo lang siya, iya gyud kunong himoon.
Apan ako siyang giingnan nga kinahanglan niya magpailob kay ang kaayohan makab-ot lamang dili segun sa atong gusto kondili dunay gilatid nga panahon alang niini. Salamat gani kay nakasabot pud baya siya.
Ang iyang kasinatian mao ang kasinatian sa krus ingon nga pag-antos.
Nag-antos siya ug gibug-atan niini. Sa akong kapasidad ang mahatag nako alang niya mao man ang pagdasig kaniya nga bisan pa man sa maong balatian angayan niya kining atubangon ginamit ang espirituhanong panlantaw.
Ang krus sa laing bahin mahimong atong sabton ingon nga kaakuhan nga linugdangan sa matang sa kinabuhi nga atong gipili ning panahon nato karon. Kun ang krus bug-at man alang kanato, hinumdomi kuyog nato ang Ginoo nga nipas-an niini.
Hilom siya sa atong pag-ampo apan uban kanato siya nagbakho.
Sa akong personal nga pagpatidlum nakita ko ang akong kaugalingon nga nabug-atan pud sa mga suliran nga akong giatubang.
Dunay mga higayon nga bation ko ang tumang kaluya. Kaluya nga makapawala sa gana sa paglihok ug pag-amoma sa bisan unsang gisangon nga gimbuhaton. Apan sayod ko nga dili lang ni akong panlimbasog kuyog ang Dios niini.
Hinuon sa mga higayon nga wala nako makita ni masinati ang iyang presensiya tingali, nagtago ko sa akong kaugalingong bilanggoan ug nahadlok lamang ako nga mogawas gikan niini.