Karong adlawa, Hunyo 12, mao ang ika- 121 nga Adlaw sa Kaugalingnan o Independence Day sa Pilipinas. Kagawasan nga gisakripisyohan sa daghang mga Bayaning Pilipino nailhan man o wala apan sama ra kadako og kontribusyon nga makabuhi ang Pilipinas gikan sa mga kamot sa mga mananakop kaniadto.
Apan kaning maong kagawasan gikwestyon gihapon hangtud karon kay dunay nagtan-aw nga wa gyud hingpit nakalingkawas sa talikala sa pagkaulipon sa mga langyaw ang Pilipinas.
Ang kagawasan man gud magdepende sa tawo kun unsa iyang pagsabot niini. Sa uban, bisan sa estado karon sa nasud, para kanila padayon gihapon kining ‘itoy’ sa mga langyaw nga mga nasud.
Apan ang Pilipinas may kaugalingong teritoryo ug soberiniya, may kaugalingong gobiyerno, may kagawasan pagbotar kun kinsa ilang gustong mamuno.
Wala may mga langyaw nga sundalong maoy naghari-hari sa atong kadalanan, dili sab taga laing nasud atong presidente ug mga magbabalaod, gani may kaugalingon sab kining Korte Suprema sama sa ubang mga gawasnong mga nasud.
Unsa paman diay nga kagawasan ang gipangita sa uban? Ang kagawasan tingali nga gipangita hangtud karon mao ang pagkagapos sa kadaghanan sa kakabus. Ang kakuwangon sa gobiyerno paghatag sa mga yangungo sa mga tawo alang sa maayong ekonomiya.
Apan makatabang ang katawhan bisan kadtong mga nagsige og reklamo kun gawasnon ba gyud karon ang nasud, kini pinaagi sa pagtahod sa mga balaod, pagrespeto ngadto sa mga naa sa otoridad, pag-amping sa kinaiyahan ug sa mga tinubdan niini.
Samtang ang mga naa sa gobiyerno dili mangurakot ug mag-diniyos sa pagtuman sa mga tahas nga gisangon kanila sa katawhan.
Ang kagawasan nga gitagamtam karon sa Pilipinas angay nang ipasalamat ug dili usikan. Ipakita ang dakong paghangop sa kagawasan pinaagi sa pagwarawara sa Bandila sa Pilipinas.