“Kun dili ka moari, Jezebel,” ni James pa, “akoy moanha diha.”
“A-ayaw, James,” nako pa nga mibati na hinuon og kabalaka. “S-sige, ako na lang ang moanha diha. Moanha na ko karon dayon.”
“Sige. Magpaabot ko nimo.”
Human sa among panagsulti sa cellphone, mihinay ko’g bangon ug mainampingong mipaingon sa pultahan sa kuwarto. Gihinay ko kini’g abli. Pagkabukas sa palid sa pultahan, mainampingon kong migawas. Unya nagpanglingi ko nga naglakaw paingon sa nahimutangan sa kuwarto ni James didto sa ikaduhang andana sa balay. Mikusog pagkulba ang akong dughan dihang nagkaduol na ko sa pultahan.
Mihunong ko paghitungod nako sa pultahan sa kuwarto ni James.
Nakugang ko dihang kalit naabli ang pultahan sa iyang kuwarto. Nakita ko si James nga nag-ung-ong sa may pultahan. Mipahiyom siya dihang nagkasugat ang among tinan-awan. Iyang gikawhat ang tuo kong kamot.
“Sulod dayon,” niya pa.
Misulod ko sa iyang kuwarto. Gitak-opan dayon niya ang pultahan niini. (Sumpayan pa)