Maria Magdalena

Wala dayon ko makatubag sa pangutana ni Raffy. Miduko ko sa iyang atubangan ug nanghupaw. Pakyas ako sa akong tinguha nga kausaban sa kinabuhi. Nadala gyud ko sa tentasyon ug kainit sa lawas.

Tungod sa naghingapin nga kahidlaw sa lawasnong kalipay nga miulipon kanako, diha na ko makaamgo nga sayop ang akong gihimo human sa pag-angkon ni Raffy sa akong pagka-babaye. Magmahay man ko apan ulahi na. Nahitabo na ang tanan. Dili na mabakwi ang mga panghitabo. Daw dili lang ko makatuo nga gikatugyan ko ang akong pagka-babaye ngadto kang Raffy sa dakong kasayon.

“Barato kong pagka-babaye, Raffy,” giingnan ko siya, “tungod kay gitahan ko kanimo ang akong kaugalingon sa dakong kasayon ug sa walay igong kondisyon.”

“Ayaw na gud pagdrama diha. Ayaw kabalaka,” ni Raffy pa. “Dili ko motalikod sa akong kaakohan diha nimo kun magkinaunsa man.”

“Hungog ko nga nagpadala sa bul-og sa kahidlaw sa unodnong kalipay,

“Ayaw basola ang imong kaugalingon. Ang importante mao nga nalipay ta sa atong gibuhat.”

“Wala ko motingog. Mibangon ko ug nag-ilis.”

“Lakaw na, Raffy,” matud ko. “Tingali’g mahiabot na ang akong mga parents. Dili ko gustong maabtan ka nila dinhi.” -- Sumpayan pa