Gula 112
“W-Walter...†Nagkurog ang akong tingog.
“Hatagi ko’g ilhanan, Maria.â€
“U-unsa nga ilhanan, ba.
Wala siya motingog. Gihagkan hinuon niya pag-usab ang akong mga ngabil. Wala ko makatutol sa gihimo ni Walter. Gipiyong hinuon nako ang akong mga mata aron tagamtamon ang kalalim sa iyang paghalok sa akong mga ngabil.
Pagkataudtaod, milunga siya sa paghalok ug mitutok kanako. “Sabton ko ba nga ang wala nimo pagtutol sa akong gihimo nagkahulogan nga nakagusto ka usab kanako?†Gipangutana ko niya.
Wala ko motubag.
“Silence means, yes,†niya pa.
Ug subli niyang gihagkan ang akong mga ngabil. Niining tungora, mas maduloton na ang iyang paghalok nako. Mikiat na usab ang iyang mga kamot sa pagpanghiram sa pribadong mga parte sa akong lawas. Mihangos ko tungod sa naghingapin nga sensasyon. Nanginit na ang akong kalawasan sa gihimo ni Walter.
Gisapwang ko niya ug gidala sa sulod sa kuwarto. Gihinay ko niya’g pahigda sa kama ug gitangtang ang tanang salimbong sa akong lawas. Kadali ra usab siyang nakahubo sa iyang sapot.
“W-Walter...†mikurog ang akong tingog dihang mipahimutang na siya sa ibabaw sa naghayang kong lawas.
“Relaks ka lang,†hagawhaw ang tingog ni Walter. “Ako’y bahala nimo.†-- Sumpayan pa