Maria Magdalena

Gula 52

Nagpadayon pa gihapon ang pagbunok sa ulan. Matag karon ug unya, motabas sa kangitngit ang suwab sa kilat ug mosiak sa kalikopan ang dahunog sa sipa kaayong liti.

“Andam na ang higdaanan ni Brader Daniel, Pa,” giingnan ko si Papa.

“Salamat, Maria,” matud ni Brader Daniel nga mitan-aw nako.

“Way sapayan,” mubo kong tubag.

“Sige, Daniel,” nagkanayon si Papa. Basin og katulgon ka na. Sulod na lang sa imong kuwarto. Nindot ra ba karon ikatulog kay kusog ang ulan unya hapo usab ang imong lawas sa biyahe.”

Dihang mitindog na si Papa ug misulod sa lawak nila ni Mama, kami na lang si Brader Daniel ang nahibilin sa sala. Mipatunga kanamo ang daklit nga kahilom.

“Katulog na,” giingnan ko si Brader Daniel aron pagwakli sa kahilom.

“Ikaw diay, Maria?” Gisukit ko niya.

“Matulog na sab ko rong taudtaod,” mubo kong tubag.

“Okey,” niya pa dayong tindog.

Gitudloan ko siya kun hain ang iyang lawak. Mipasalamat siya nako dayong sulod. Wala madugay, misulod na sab ko sa akong kuwarto. Gipalong ko ang suga ug mihigda.

Apan wala ko makatulog. Nag-alindasay ko. Nagdula-dula sa akong handurawan ang kaambongan ni Brader Daniel.

Mora’g nagsalimuang ang akong hunahuna. Gihamok ang akong handurawan sa kaambongan ni Brader Daniel. Naghiwasa ko sa akong higdaanan. -- Sumpayan pa

Show comments