“Matud nila idlas kuno ang manatad,” nakigsulti si Maambong sa iyang kaugalingon. Mibathay sa iyang mga ngabil ang kahimuot nga gisimaan og panganti. “Tan-awon ta’g makaipsot ba kanang langgam sa bala sa akong airgun.” Puno sa pagsalig sa kaugalingon siyang nanansag.
Giinggansa dayon niya ang pusil de bomba. Gipunting niya’g maayo ang langgam nga nagbato’g sa sanga. Ang dughan niini maoy iyang gitumong.
“Ingon niini ang buhaton ko kang Dalisay,” nakigsulti na usab siya sa iyang kaugalingon dihang kalit lang milakdop sa iyang hunahuna ang babaye nga iyang gipangulitawhan nga nagmaidlason kaniya. May alibangbang itom nga mibatog sa dapit sa sumbohan sa pusil de bomba nga iyang gigunitan. Apan wala madugay, milupad ang alibangbang ug mihapit pagsakdap sa iyang nawong dayong pahilayo. Apan wala hatagi’g pagtagad ni Maambong ang maong mananap. Ang iyang pagtagad didto ra sa langgam. “Ang mahitabo sa manatad mao usab ang dangatan ni Dalisay sa akong mga kamot.” Giyawyaw niya sa hilom ang iyangpangandak. -- Sumpayan pa