Misunderstanding dahil sa pera

Dear Dr. Love,

Ako po si Lorenzo, 35-anyos, at kasal na ng limang taon sa aking asawa na si Mira. Maayos naman po ang samahan namin sa maraming bagay—maalaga siya, masipag, at mahal na mahal ko.

Pero sa isang isyu, palagi kaming nagkakaroon ng hindi pagkakaintindihan, tungkol sa pera.

Simple lang po ang problema namin: gusto ko sanang magtabi ng pera para sa kinabukasan—emergency fund man ‘yan, o simpleng ipon para sa aming anak.

Pero si Mira, parang laging may kailangang bilhin. Minsan, hindi naman talaga luho—grocery, gamit sa bahay, damit ng bata—pero laging wala nang natitira.

Kapag sinasabi kong kailangan nating mag-ipon, nasasaktan siya, parang sinasabi ko raw na hindi siya marunong mag-budget.

Hindi ko po siya sinisisi. Alam kong pareho kaming nagtatrabaho at pagod din siya. Pero sana maintindihan niya na hindi habang buhay ay malakas kami.

May mga hindi inaasahang sitwasyon—ospital, mawalan ng trabaho, tuition ng anak—na dapat nating paghandaan.

Minsan, nauuwi sa pagtatalo ang mga simpleng paalala ko. May mga araw na hindi kami nagkikibuan, o natutulog na may tampo. Nakakapagod na rin po. Mahal ko ang asawa ko, pero hindi ko alam kung paano ko siya mahihikayat na seryosohin ang pag-iipon nang hindi siya nasasaktan o nagtatampo.

Lorenzo

Dear Lorenzo,

Hindi lang calculator ang kailangan sa usapang pera—kailangan din ng puso.

Tama ka: ang pag-iipon ay hindi kuripot, kundi pag-ibig na may foresight. Pero tandaan mo, hindi lahat ng pagmamahal ay pareho ng lengguwahe. Baka para sa asawa mo, ang paggasta ngayon ay paraan niya ng pag-aalaga. Para sa’yo, ang pag-iimpok ay paghahanda para bukas. Pareho kayong tama, pero pareho ring kailangang makinig, hindi lang magsalita.

Ang solusyon? Hindi sermon, kundi sistema. Gawing team effort ang budget. Hindi ito labanan ng “gusto” at “dapat,” kundi pagsasanib ng “tayo” at “para sa atin.”

Kung pareho ka-yong may ambag sa desisyon, pareho rin kayong may halaga sa plano.

At doon, unti-un-ting uunlad hindi lang ang ipon—kundi pati ang samahan n’yong mag-asawa.

DR. LOVE