Si Jose ay batang lumaki sa gutom
Pagka’t nag-iisa sa bahay na karton;
Kanyang ama’t ina’y tagal nang yumaon
Kaya nabuhay s’yang nagsosolo ngayon!
Kahi’t nag-iisa siya ay masinop
Hindi niya pansin ang dusa at lungkot;
Sa dinaraana’y kanyang pinupulot –
Mga pako’t bakal, yerong kakarampot!
Kahi’t siya’y dukha sinisikap niya
Laging makapasok sa munting eskwela;
Wala siyang baon kahi’t isang pera
Kahi’t nagugutom nagtitiis siya!
Matapos ang klase siya’y nagdaraan
Sa bahay ni Beho – kanyang kaibigan;
Doo’y kinukuha kanyang napagbilhan
Ng kahi’t na anong napulot sa daan!
Mag-asawang Intsik wala namang anak
Katulong si Jose kapag nagbubuhat;
Habang gumagawa siya’y nagsisikap
Ang mga aralin kanyang hinaharap!
Kahi’t batambata kanyang binabata
Ang hirap at sakit ng isang ulila;
Kanyang pag-aaral pinagbuti niya
Kaya sa graduation siya ay kasama!
Hindi man mataas ang nakuhang grado
Sa lahat ng Grade Six siya ay pangatlo;
Mag-asawang Intsik ay natuwa rito –
Pag-aaralin siya hanggang sa kolehiyo!
Nagulat ang kanyang guro at principal
Kahit na ulila, damit ay makinang;
Pantalon at Barong ay nagkikislapan
Hindi na halatang siya’y pulubi lang!
Mayama’t mahirap kaklase ni Jose
Nagsilapit lahat at siya’y binati;
Nabuhay sa kanya magulang na api –
At doon sa langit sila’y nakangiti!