Dear Dr. Love,
Umiiwas na ako pero panay naman ang paramdam niya. Alam ko naman na pagtatawanan lang kami kapag sinagot niya ako. Kaya hangga’t maaari umiiwas ako sa kanya. Mayaman sila, mahirap lang kami.
Isang beses sinabihan na ako ng mother niya na hindi kami pwedeng makatuluyan, kahit mahal ako ng anak niya. Kaya naman panay ang iwas ko.
Magkaibiagan kami at magkapitbahay pa. Alam ng mga katropa namin na niniligawan ko siya. Pero natatakot ako baka mapunta sa wala ang pagmamahal ko sa kanya.
At siya naman ang tuluyang umiwas sa akin kapag nalaman ng mama niya na sinagot na niya ako.
Ralf
Dear Ralf,
Mahal mo siya, pero may malaking hadlang—ang pamilya niya, lalo na ang mama niya, na ayaw sa inyong dalawa.
Naiintindihan ko kung bakit ka nag-aala-ngan at natatakot.
Gusto mong protektahan ang sarili mo mula sa sakit, lalo na kung sa huli ay mapipilitan siyang lumayo sa’yo dahil sa kanyang pamilya.
Sa kabila ng lahat, handa ka bang ipaglaban siya?
Dahil kung mahal ka niya at kaya niyang manindigan para sa inyong dalawa, baka may pag-asa pa.
Pero kung siya mismo ay takot at hindi kayang ipaglaban ang relasyon niyo, baka masaktan ka lang sa huli.
Kung gusto mong lumaban, kausapin mo siya nang seryoso.
Tanungin mo kung paano niya nakikita ang future ninyo at kung kaya niyang ipaglaban ka kung sakali.
Kung hindi, baka mas mabuting bumitaw na bago ka pa masaktan nang mas matindi.
Natural lang ang takot mo dahil hindi lang puso mo ang nakataya, kundi pati na rin ang respeto mo sa sarili at ang relasyon mo sa kanya bilang magkaibigan at magkapitbahay.
Pero tandaan mo… minsan, ang tapang ay hindi naman nangangahulugan ng kawalan ng takot—kundi ang pagpili mong kumilos kahit natatakot ka.
Ano ang mas matimbang? Ang takot mo sa maaaring mangyari, o ang posibilidad ng isang totoong relasyon sa kanya?
Mas gugustuhin mo bang hindi na lang malaman ang sagot?
O mas gugustuhin mong malaman kung talagang may laban pa?
Handa ka bang tanggapin ang kahit anong sagot niya? Pakasuriin mong mabuti ang iyong damdamin.
DR. LOVE